Als je beter weet waar je op moet letten als je kleding koopt, dan is de kans groot dat je veel meer plezier hebt van je aankoop. Het zit lekkerder en het staat ook veeel beter dus je voelt je er ook zekerder in. Dus vandaag een lesje (broek)pak passen en waar moet je op letten als je een pak koopt. Een broekpak, uit het engels vertaald van “pantsuit”, is een broek met een jasje. Dit type kleding voor vrouwen kwam in opkomst rond 1920, toen dames zich mannelijker gingen kleden.
Het kopen van een pak is een superslimme investering, want je kan de broek en het jasje ook los van elkaar dragen. Als je ze samen draagt, echt als pak, dan maak je meteen een entree en geeft het net dat beetje extra. Maar je wilt natuurlijk wel dat het zijn geld waard is en het (je) staat als een huis. Ook als je zit. Dat je er lekker in kunt bewegen en werken, zonder de hele tijd op te hoeven letten of alles nog goed zit, je niet struikelt over je pijpen of met je mouw in je koffiebeker hangt.
Om wat meer over de pasvorm duidelijk te maken gebruik ik een voorbeeld, dan zie je beter wat ik bedoel. Ik kwam dit superpittige, double breasted pak tegen in een webshop. Zonder aan shaming te willen doen, vind ik deze foto’s wel een bijzonder goed voorbeeld van hoe een pak NIET hoort te zitten. Dit is een pak dat niet past, van geen meter. Dat zit niet alleen niet lekker, maar sorry sorry, het ziet er een beetje gek uit, niet in verhouding. Gelukkig vond ik ook een voorbeeld met hoe het wel moet, zie het pak van Alexander McQueen.
OK, here we go. Dit was het eerst plaatje dat ik zag en wat mij opviel was: gaaf pak, maar het past niet. De mouwen zijn te krap en te lang, de broek te strak, lengte van het jasje is te lang. Ook de lengte van de broek is in mijn ogen te lang, ik zou in ieder geval graag een stuk van een schoen zien. Een hak of een punt. Broekspijpen zijn meestal heel eenvoudig korter te maken. Echt de moeite waard om te laten doen, of als je zelf een beetje handig bent, kun je het ook zelf.
Maar laat ik beginnen met de lengte van het jasje. Ik vind dat een jasje van een pak zoals op de foto ter hoogte van het kruis moet eindigen, dat oogt pittiger. Doordat dit jasje een stuk over het kruis hangt, maar zeker geen oversized model is, oogt het wat gedrongen. Het is een beetje een onbestemde lengte. De mouwlengte is wel in verhouding met de rest van het jasje, namelijk te lang. Uit esthetisch oogpunt is het mooi om te kunnen zien dat een hand smaller wordt boven de duim. Mouwen die kleermakers maken komen daarom tot (net over) het knobbeltje boven je duim, bij je pols. Dan zie je dat er een echt een hand uit de mouw komt, en ontstaat er een mooie versmalling bij de pols. Smalle delen laten we nu eenmaal graag zien. 😉
Op de foto zijn de mouwen naar binnen omgeslagen, te zien aan de knoopjes die tot onderaan de zoom van de mouw komen. Mouwen als deze, met knoopjes, zijn op zich niet lastiger in te korten, maar het mouwsplit wordt wat korter. Dus zorg er wel voor dat hetzelfde aantal knopen er weer terug op komt, dus niet een knoop minder! Omslaan naar buiten kan natuurlijk ook, maar dan ga je wel voor de meer sportieve, casual look. Meer blazer-achtig.
Nu we toch bij de mouwen zijn, dan ook maar meteen noemen dat de mouwen bij de bovenarmen veel te nauw zijn: de stof van het colbert zit gespannen over de armen. Dat kan je niet alleen zien aan de stof die gewoon strak zit, maar ook aan de “spanningslijnen” in de stof, de horizontale lijnen/plooien. Bij het bewegen spant de stof steeds aan, waardoor je na een tijdje dragen allemaal kreuken en vouwen in de mouwen gaat zien. De schouders van het model zijn smaller dan de bovenarmen, waardoor de bovenarm uitsteekt naar de zijkant. Idealiter is het uiteinde van de schoudervulling het meest uitstekende punt bij een jasje en valt de mouw vanaf de schouder loodrecht naar beneden.
Niet alleen de mouw is te nauw, maar ook de wijdte van het jasje naar beneden toe. De onderste knoop kan niet dicht, en als hij wel dicht zou zijn, schuift het meteen op naar boven, op zoek naar het smalste punt, waardoor je veel “ploef" (veel stof) krijgt op je buik en borst en je dikker lijkt dan je bent. Ook als er een split aan de achterkant zit, kan je goed zien of iets wijd genoeg is. Dan valt de split namelijk keurig rustig recht naar beneden. In mijn voorbeeld staat de split behoorlijk open. Wetende dat de onderste knoop niet eens dicht zit, is deze colbert dus veel te krap. Daardoor ontstaat er veel “onrust” in de stof op de rug, en duwt de stof omhoog op de rug.
De sjaal kraag is leuk, maar wobbelig, niet een mooie strakke lijn. Het lijkt alsof hij boven de eerste knoop weer iets breder wordt. Kan gezichtsbedrog zijn, of slordig naaiwerk, maar het ziet er het mooist uit als de lijn mooi vloeiend is. Wat bij dit pak niet aan de orde is, maar wat heel veel voorkomt, is dat de cupmaat van de draagster groter is dan waar het jasje of colbert voor is bedoeld. De rever of sjaalkraag, gaat dan afstaan van je lichaam, soms zelf in een knik. Ook de bovenste knoop is dan moeilijk dicht te krijgen, de stof gaat trekken naar de knoop toe.
En dan is het tenslotte tijd voor de broek! Loeistrak, veel te, want de vouw op het voor- en achterbeen moet recht naar beneden lopen, niet in een bocht van buiten naar binnen. Hierdoor lijkt het alsof je x benen hebt. Daarbij is elk hobbeltje en bobbeltje van je benen te zien door de stof heen. Lijkt me niet echt wenselijk.
Om het verhaal positief af te sluiten: twee pakken van Alexander McQueen, die zitten zoals het hoort: mouwen die recht naar beneden vallen, de vouw in de broek straight down, mouwen tot de pols, rever en kraag mooi tegen het lichaam aan. Top!
Resumé van bovenstaande! Belangrijk!
Breedte-maat van kleding is belangrijker dan een lengtemaat: kleding kan makkelijker korter worden gemaakt dan breder.
Als het goed past, hangt alles rustig, knopen of rits sluiten mooi recht naar beneden, je hoeft niet te trekken aan de stof om het dicht te krijgen. Split hangt netjes op elkaar, niet open. Je ziet nergens plooien of spanningslijnen in de stof.